Sommigen vinden paardrijden zielig. Begrijpelijk, je gaat immers op de rug van een dier zitten, trekt een stuk metaal door zijn mond en schopt hem ook nog tegen zijn flanken aan. Voor veel mensen ziet paardrijden er zielig uit. De vraag is wat het paard hier zelf van vindt.
Een paard heeft geen vrijheid
Veel paardeneigenaren denken dat ze hun paard voldoende vrijheid geven. Het staat dagelijks in de wei, krijgt zijn natje en zijn droogje en mag als kers op de taart af en toe een bosrit maken. Voor jouw idee: een paard heeft geen vrijheid. De eigenaar bepaalt namelijk wanneer het paard buiten staat of op stal gaat. Maar ook wanneer het voedsel krijgt. Daarnaast mag een paard niet zelf zijn partner uitkiezen en heeft het ook geen inbreng in het wel of niet willen ‘rijden’ of ‘mennen’.
[do_widget id=custom_html-19]
Ondanks dat het paard geen vrijheid heeft doet het wel wat er van hem gevraagd wordt. Dit komt omdat het paard hier van jongs af aan toe gedwongen wordt. Het leert aan het halster lopen, een zadel en later een ruiter dragen, op hulpen reageren of naar commando’s luisteren.
Zo zielig is paardrijden
Sommigen menen dat paarden het helemaal niet erg vinden om een ruiter te dragen. Ze zouden graag voor hun baas werken. Dit klopt ook, paarden werken graag samen met hun eigenaar. Maar dan wel op een hele andere manier dan we denken.
Het is onnatuurlijk om op de rug van een paard te willen zitten. Een wild paard krijgt een wolf, poema, leeuw of tijger op de rug wanneer het wordt aangevallen. Iets op je rug krijgen betekent dan ook een groot risico op de dood. Het paard probeert zijn aanvaller van zich af te schudden. Dit doet het door wild te bokken, met de hoeven te slaan en te bijten. Om vervolgens heel hard op de vlucht te slaan.
Denk dus niet dat een paard het zo gezellig vindt om iets op zijn rug te voelen. Door het paard te trainen leren we het dier om iets op zijn rug te dragen, maar dit gaat wel tegen de natuur in.
De rug is niet bedoeld om op te zitten
Veel paarden die bereden worden krijgen vroeg of laat last van rugproblemen. Meestal heeft dit met te zwakke buikspieren en verkeerd rug gebruik te maken. Het is namelijk aan de ruiter om het paard te leren zijn spieren goed in te zetten. Niet alle ruiters zijn hiertoe in staat. Dit heeft tot gevolg dat paard of pony langzaam steeds meer rugklachten krijgt.
Overigens is die rug van oorsprong helemaal niet bedoeld om iets of iemand te dragen. Daar heeft moeder natuur bij de ontwikkeling van het paard helemaal geen rekening mee gehouden.
Artrose door overbelasting
Nog een reden waarom paardrijden zielig is: er is een verhoogde kans op het ontstaan van artrose. Bij artrose is het kraakbeen in één of meerdere gewrichten overbelast. Hierdoor wordt het dunner en brokkelt af. Dit heeft klachten als pijn en stijfheid.
Veel paarden die langdurig zwaar worden belast ontwikkelen vanaf de leeftijd van 10 jaar artrose. Dit komt binnen alle takken van de paardensport voor, maar meer bij springpaarden of paarden die voor endurance worden gebruikt. Door een afwijkende beenstand kunnen ook dressuurpaarden last krijgen van artrose.
Ter vergelijking: artrose komt bij wilde paarden nauwelijks voor. Dit laat zien dat paardrijden echt wel een verhoogd risico op het ontwikkelen van artrose geeft.
Is paardrijden zielig? Dit zegt het paard er zelf over
De vraag die blijft staan: is paardrijden zielig? Het is niet zo dat het paard zich verdrietig voelt wanneer het bereden wordt. Maar wanneer het aan het paard zou liggen zou er helemaal geen paardensport meer bestaan.
Paarden worden gelukkig van het leven in een grote groep en veel vrijheid. Paarden grazen het grootste gedeelte van de dag. Verder bestaat hun leven uit de hiërarchie in de groep onderhouden, voortplanten en waken voor roofdieren.
Het paard gehoorzaamt, dan is het toch niet zielig?
Het is een foute gedachte om te denken dat een gehoorzaam paard het leuk vindt om te rijden. Als het paard dit echt leuk vindt, waarom heb je dan hulpmiddelen nodig? Bijvoorbeeld een bit in de mond. Natuurlijk is dit bedoeld om het paard aanwijzingen te geven maar dit kan ook op andere manieren. Er zijn namelijk voldoende mensen die bitloos rijden en dat gaat ook prima.
Andere hulpmiddelen die veel worden gebruikt zijn sporen, een zweep en beloningsnoepjes. Juist vanwege die hulpmiddelen zal het dier gehoorzamen, niet omdat het dat zelf wil. Het is dus een grote vergissing om te denken dat het paard hier zelf voor zou kiezen.
Het luizenleven van het Nederlands paard
Ondanks dat paardrijden zielig is valt het in Nederland allemaal wel mee. Het Nederlands paard heeft een vrij rustig bestaan. Hij hoeft maar een uurtje per dag te werken, de rest van de tijd brengt hij in de weide of op stal door. Er is geen gevaar van roofdieren en voedsel wordt zelfs naar het paard toegebracht. Dat is toch wel anders in arme landen waar paarden de hele dag door moeten zwoegen en flink ondervoed zijn.
[do_widget id=custom_html-5]
Omdat we het paard zo een goed leven geven mag hier best wat tegenover staan. Het paard mag dus werken voor dat goede leven, bijvoorbeeld in de vorm van paardrijden of een koets trekken. Dat het paard dit niet als werken in ruil voor voedsel ziet, dat is niet direct een probleem. Dit is ook niet iets wat je van een paard kunt verwachten, dieren kunnen dit soort verbanden niet leggen.
Conclusie: paardrijden is zielig maar geaccepteerd
Zolang paardrijden op een verantwoorde manier gebeurt is er niets dat deze sport of recreatie in de weg zit. Bedenk dat het paard zich hier zelf niet zielig onder voelt, het weet gewoon niet beter. Het gaat hier namelijk om aangeleerd gedrag, net als dat je een hond leert om pootjes te geven. Daar is ook niets zieligs aan.
Uit bovenstaande kan ik maar één conclusie trekken: zorg dat het paard tijdens het rijden zijn spieren goed gebruikt en de gewrichten zo gelijkmatig mogelijk belast. Op deze manier beleven zowel paard als ruiter mooie momenten aan het rijden.
