De maanvlinder is een prachtige verschijning, niet te verwarren met de zilveren maanvlinder. De echte Maanvlinder behoort tot de nachtpauwogen en leeft van Noord-Amerika tot India, Rusland, Spanje en Frankrijk. Hierbij is er verschil tussen de Amerikaanse, Spaanse, Chinese of de Indische maanvlinder. Helaas kom je dit prachtige insect niet in Nederland tegen.
[do_widget id=custom_html-59]
Dit zijn maanvlinders
Er zijn verschillende vlinders die de benaming maanvlinder dragen:
- Indische maanvlinder
- Indiase maanvlinder
- Amerikaanse maanvlinder
- Spaanse maanvlinder
- Chinese maanvlinder
- Zilveren maanvlinder
Indische of Indiase maanvlinder
De Indiase maanvlinder, want dat is de officiële benaming, wordt soms ook wel Indische maanvlinder genoemd. Feitelijk leiden de benamingen naar de landen India en Indonesië.
De Indische Maanvlinder is familie van de nachtpauwogen. Dit betekent dat het hier om een nachtvlinder gaat. Opvallend aan vlinders uit de nachtpauwogen familie is dat ze geen monddelen en een roltong hebben. Ze eten gedurende hun korte leven niet en besteden alle tijd aan de voortplanting. Een volwassen vlinder leeft tussen de 10 en 12 dagen.
Leefgebied van de Indiase maanvlinder
Deze vlinder leeft in Indonesië en India (vandaar de benaming), China, Japan en Rusland. De volwassen exemplaren eten niet maar de rupsen natuurlijk wel. Deze leven van walnoot, hazelaar, rododendron en amberboom. Zowel rupsen als volwassen maanvlinders zul je altijd op of rondom deze planten tegenkomen.
Uiterlijke kenmerken van de Indische Maanvlinder
De Indische (of Indiase) Maanvlinder heeft een geelgroene kleur. De voorvleugels hebben een gebogen vorm waarbij de punt naar beneden wijst. De achtervleugels vormen een sluier, waardoor de maanvlinder nog het meest op een vlieger lijkt. Op alle vier de vleugels is een oogvlek zichtbaar.
De rupsen zijn groen van kleur. Bovenop het lichaam zijn er rode en harige wratjes zichtbaar. De poppen van de rupsen zijn donkerbruin gekleurd.
Amerikaanse Maanvlinder
De Amerikaanse Maanvlinder komt in Noord-Amerika, Canada en het noorden van Mexico voor. Ook deze volwassenvlinders kunnen niet eten maar wijden hun korte leven aan de voortplanting. De rupsen leven van de bladeren van de walnootboom, els, berk, carya en een aantal andere bomen.
Zo herken je de Amerikaanse Maanvlinder
Uiterlijk lijkt de Amerikaanse Maanvlinder op zijn Indische soortgenoot. Toch zijn er wel degelijk verschillen te zien. Zo zijn de vleugels van de Amerikaanse Maanvlinder minder sierlijk, hij lijkt meer op een dagvlinder dan op een nachtvlinder. De achtervleugels lopen in een staart uit. Op de voorvleugels en de achtervleugels zie je een bruinig oogvlek.
De rupsen hebben een groene kleur waarbij er rode wratten op het lichaam aanwezig zijn. De kop en de poten zijn bruin gekleurd.
Spaanse Maanvlinder
De Spaanse Maanvlinder (Graellsia isabellae) behoort ook tot de nachtpauwogen. Hij ziet er heel anders uit dan de Amerikaanse en de Indiase variant. Deze vlinder heeft een indrukwekkende spanwijdte van 6,5 tot 10 cm. De basiskleur is geelgroen met een roze tot bruine belijning. Op alle vier de vleugels zijn er roze/gele oogvlekken aanwezig. De achtervleugels eindigen in een staart, dit is bij de mannetjes langer dan bij de vrouwtjes.
De rupsen hebben een bruine kleur waarbij er donkere wratten met haren aanwezig zijn. Op de voorste helft van het lichaam zijn de haren een stuk langer. Afhankelijk van de leeftijd verschijnen er ook groene dwarsstrepen op de rups.
Verspreiding van deze vlindersoort
Van de Spaanse maanvlinder is bekend dat deze oorspronkelijk in Spanje en Frankrijk voorkomt. Door menselijk toedoen is de vlinder ook in Zwitserland terechtgekomen, hier lijkt hij prima te gedijen. Deze vlinder kom je voornamelijk in dennenbossen tegen. Hier kan hij tot op hoogtes van 1800 meter vliegen.
Dankzij de groene kleur en de rozebruine aftekening weet de Spaanse Maanvlinder zich goed tussen de dennennaalden te verstoppen. Volwassen vlinders overleven de winter niet, rupsen overwinteren juist wel.
Madagascan maanvlinder
Een soort die je niet in de titel van dit artikel tegenkomt is de Madagascan maanvlinder, soms ook wel Madagascar Maanvlinder genoemd. Dit komt omdat de benaming Madagascan maanvlinder niet juist is, in Nederland heet hij komeetstaartvlinder. Deze nachtvlinder maakt onderdeel uit van de familie nachtpauwogen. Opvallend is dat de Madagascan maanvlinder een langere staart heeft dan voorgaande soorten. De spanwijdte bedraagt maar liefst 20 cm.
De volwassen komeetstaartvlinder is geel gekleurd, heeft rode oogvlekken en een aftekening op het onderste gedeelte van de staartvleugels. De Madagaskar maanvlinder komt alleen in Madagaskar voor.
Chinese maanvlinder
Dan heb je nog de Chinese maanvlinder (Actias dubernardi). Dit is ook weer familie van de nachtpauwogen. Deze vlindersoort leeft in delen van China. Een opvallende soort met een mintgroene of zachtgele kleur. De staartdelen zijn ontzettend lang en hebben een afwijkende kleur.
De rupsen van de Chinese maanvlinder zijn groen gekleurd en bevatten lange borstelharen. In het derde stadium ontstaan er witte strepen op de zijkant van de rups. Volwassen exemplaren worden tussen de 10 en 12 dagen oud.
Zilveren maanvlinder
Dan heb je nog de zilveren maanvlinder, deze soort komt wel in Nederland voor. Het gaat hier niet om een vlinder die familie is van de nachtpauwogen maar om een dagvlinder. Deze behoort tot de familie van de vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders. Een andere benaming voor zilveren maanvlinder is zilveren maan (Boloria selene).
De zilveren maanvlinder komt op slechts enkele plaatsen in Nederland en België voor. Hij staat op de rode lijst, dit betekent dat hij tot de bedreigde diersoorten hoort.
Tip: help Nederlandse vlinders met een vlinderkast. Hier schuilen ze in en overwinteren ook.
Leefgebied zilveren maanvlinder
Deze vlindersoort houdt van een vochtige en bloemrijke omgeving. Door verdroging van zijn leefomgeving is de zilveren maan in veel gebieden uitgestorven. Hij komt meer in Noord- dan in Zuid-Nederland voor. Zo is hij eerder massaal in beekdal Elperstroom bij Elp waargenomen.
Verder komt de zilveren maan ook in andere delen van Europa, Azië en zelfs Noord-Amerika voor. Hij heeft een voorkeur voor een koel en vochtig gebied. Daar waar het warm en droog is zul je de zilveren maan niet aantreffen.
Uiterlijke kenmerken zilveren maanvlinder
Het is niet zo moeilijk om een parelmoervlinder te herkennen, dit is de familie waartoe de zilveren Maanvlinder behoort. De kleurrijke aftekening op de vleugels zijn zeer kenmerkend. Toch is de zilveren maan lastig te onderscheiden van de paarse parelmoervlinder of de zilveren vlek. Belangrijk is de grote zwarte vlek die je op de onderste helft van de achtervleugels aantreft. Die vlek is groter dan die bij de zilvervlek.
Wanneer de zilveren maanvlinder de vleugels heeft gesloten dan zie je een aftekening van gekleurde vakjes (achtervleugels). Die vakjes zijn geel, rood en wit gekleurd. In sommige vakjes bevindt zich een het midden een zwarte stip.
